Op het einde van 1918 ontdekte men in Verdun, met enige ontzetting, duizenden lichamen. Charles Ginisty, bisschop van Verdun, besliste de beenderen van deze niet-geïdentificeerde soldaten te verzamelen op een herdenkingsplaats. Het gebouw werd ingehuldigd in 1932. Zo vinden 130 000 soldaten van over heel de wereld rust in het ossuarium. 15 000 Franse soldaten rusten trouwens in de graven net voor het monument.
Vandaag, bedekken bijna 4 000 naamgravures van soldaten, verdwenen in Verdun, de muren van de binnenzijde van dit heiligdom. Vanaf valavond, waakt een licht, tot 40 km ver zichtbaar, over de duizenden soldaten die niet teruggevonden werden op het slagveld.
Bij het begin van het bezoek, kan je een kortfilm bekijken over de slag bij Verdun en de geschiedenis van het monument. De bioscoopzaal van het ossuarium verwelkomt bij gelegenheid ook conferenties en colloquia.
Na het bezoek aan het klooster, verwelkomt een kapel bezoekers die wensen te bezinnen. De glasramen stellen gebeurtenissen voor in verband met de oorlog: een soldaat uit WO I, een verpleegster, een zicht op het slagveld… Sterke gelaatsuitdrukkingen herinneren ons aan het belang en de intensitiet van de werkelijkheid van de EersteWereldoorlog. De stichters van dit heiligdom werden begraven in de kapel.
Er was een sterke wens om alle strijders bijeen te brengen, ongeacht hun nationaliteit, divisie, positie of religie. Hoewel het waar is dat het project kapellen voor elke religie omvatte. De protestanten wensten hun plaats niet in te nemen. De Israëlieten richtten hun eigen monument op in 1938 en pas in 2006 werd een monument opgericht dat gewijd was aan de moslimsoldaten.
De 46 meter hoge ossuariumtoren, ook bekend als de ‘Lantaarn van de Doden’, biedt een prachtig uitzicht op het slagveld. Daarnaast is er een scène waarin het leven van de soldaten aan beide zijden wordt uitgebeeld.
