Na de inname van Fort Loncin is het artilleriegevecht bij het Fort Aubin-Neufchâteau, in mei 1940, het zwaarste aan het westfront. Een lang en moeilijk gevecht dat één van de belangrijksten blijft voor de beide kampen. Gedurende elf dagen biedt het garnizoen weerstand. De weerstand van het Fort Aubin-Neufchâteau is zodanig, dat, uiteindelijk na overgave, de Duitsers de soldaten begroeten met een erehaag.
Vandaag is het mogelijk het fort te bezoeken: haar kronkelende galerijen, haar sleutelplaatsen, evenals het museum. De conservator heeft trouwens heel wat souvenirs verzameld dankzij zijn onderzoekingswerk. Tussen 2012 en 2014 werden negen veteranen van het fort teruggevonden, waarvan twee aanwezig waren bij de aanvallen van 1940. Zo werden alle besprekingen met de veteranen zorgvuldig opgenomen en bewaard als rechtstreekse getuigenissen van het leven in het Fort Aubin-Neufchâteau. Het gaat om een operatie ter bescherming van een herinnering uniek in haar genre. Onder de teruggevonden veteranen was Albert Flagothier, 101 jaar in 2014. Als adjudant op de Schietbaan in 1938, moest hij de plannen maken van het “zichtbare en verborgen” rondom het fort. Hij noteerde er de coördinaten om de schiettafels voor te bereiden voor de kanonnen die een gebrek aan zichtbaarheid hadden. Dit werk liet vervolgens de schietofficieren toe sneller te reageren op Duitse aanvallen. Er wordt gezegd dat ongeveer 3 500 schiettafels voor de oorlog klaargemaakt werden. Tot zijn overlijden in 2016, aan de leeftijd van 103 jaar, deelde hij al zijn herinneringen, van voor en tijdens de oorlog, met betrekking tot het fort.
Heb je informatie over gebeurtenissen die je familie beleefd heeft in één van de twee grote wereldconflicten? Met het brengen van je getuigenis, vul je onze rubriek “het voorbeeld van onze helden volgen” nog meer aan.
