Terwijl de Grote Oorlog vooral gefotografeerd werd door de diensten van de legers, werd deze van 1940 voornamelijk verslagen door oorlogsjournalisten en -reporters van alle landen. En, in deze context, zoals tijdens de weerstand, hebben vele vrouwen zich hier getoond.
Zo telde men bijna 120 geaccrediteerde vrouwelijke oorlogsverslaggevers tijdens het conflict. Zij kwamen uit de vier hoeken van de wereld: de Sovjetunie, Frankrijk, Griekenland, Finland, Nederland, Noorwege, de Verenigde Staten en zelfs uit Zuid-Afrika.
Sommigen onder hen zijn zelfs echte mediasterren geworden; Onder andere, Margaret Bourke-White, bekend met haar pilotenvest, en Lee Miller, twee Amerikaanse fotografen die verslag brachten over de gevechten in Noord-Afrika, in Italië, in Frankrijk, in de Ardennen.
In 44-45, van juni tot december, brachten Martha Gellhorn, Ernest Hemingway, Iris Carpenter en Lee Carson, bijgenaamd het mooiste meisje van de Slag om de Ardennen, ons van dichtbij informatie over de conflictzones in Normandië, te Hürtgenet en van de Ardennen.
In weerwil van alle toen geldende conventies, hebben deze vrouwelijke verslaggevers zich opgedrongen in een mannenwereld die soms zeer seksistisch was en waarbij ze gebruik maakten van de kansen die een meer open maatschappij, zoals die van Amerika, biedt.
