De butte (heuvel) de Vauqois was erg begeerd door de vijandige kampen tijdens de Eerste Wereldoorlog. Het was het centrum voor de nagevechten in het kader van de Slag om Vauquois.
De heuvel lag in het Westfront, op 25 km van Verdun en raakte bezet door de Duitsers eind september 1914, terwijl de Franse troepen maar geen terrein konden winnen. De toestand sloeg om in 1915, wanneer deze laatsten uiteindelijk de top bereikten. Een vooruitgang waarvoor de troepen een zware menselijke tol hebben moeten betalen. Met deze status quo breekt er een maand later een mijnenoorlog uit. Deze oorlog duurt tot april 1918.
Vandaag zie je in Butte de Vauquois een landschap met sporen van reusachtige kraters, ingevolge explosieven. Het belang van deze kraters laat ons inbeelden welk een impact zo’n explosief voorstelt en dit zorgt voor een pakkende sfeer op deze site. Je kan je eveneens begeven naar oude, nog intacte, loopgraven en naar een hernieuwde loopgraaf. De heuvel strekt zich uit over ongeveer 17 km en omvat putten, gaanderijen en zijgangen. Vandaag kan je nog steeds de gaanderijen bezoeken.
Steeds meer kleine musea verzamelen wapens, gebruiksvoorwerpen of andere voorwerpen ter plaatse gevonden. De plaats wordt onderhouden door een vereniging en staat open voor het publiek. De begeleide ondergrondse bezoeken, daarentegen, gebeuren enkel na reservatie.
